Γράφει ο Κανέλλος Βασίλειος
Το Ελληνικό γονιδιακό κληροδότημα δεν έχει προσδώσει μόνο αρετές μέσω του DNA στα αμιγώς Ελληνικά τέκνα ανά τους αιώνες αλλά και μειονεκτήματα. Ελάχιστα μεν αλλά μείζονος σημασίας.
Θα πρέπει πρώτα από όλα να εξηγήσω ότι σκοπός μου δεν είναι να μειώσω την ουσία της Ελληνικής ψυχής αλλά να μαλώσω (ας μου επιτραπεί ο όρος) και να επιπλήξω συνήθειες και ενέργειες που ο καθένας μας θα πρέπει να κάνει δουλειά για να τις διορθώσει.
Το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο μειονέκτημα που υπάρχει στον Έλληνα είναι η τάση του να επιδιώκει το καλό μόνο μέσα από την σκοπιά που ο ίδιος το βλέπει.
Από την Αρχαιότητα οι πόλεις κράτη ήταν ένα δείγμα μιας άρρηκτα σκληροπυρηνικής οργάνωσης με ξεχωριστούς θεσμούς και νόμους, διαφορετικό τρόπο ζωής και γενικότερα διαφορετικής φιλοσοφίας. Πολλές φορές οδηγήθηκαν οι Ελληνες σε φοβερούς πολέμους μεταξύ τους μόνο και μόνο επειδή θίγονταν τα μικρά τοπικά συμφέροντα. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν και ο Πελοποννησιακός πόλεμος ο οποίος στοίχισε χιλιάδες ζωές και έφερε μεγάλες καταστροφές.
Η μια πλευρά μάλιστα δεν δίστασε να ζητήσει βοήθεια ακόμη κι από τον υπέρτατο εχθρό όλων των Ελλήνων – Τους Πέρσες – προκειμένου να βρει χρήματα και να αντιμετωπίσει την άλλη στη θάλασσα
Είναι απορίας άξιο το γιατί φτάνουμε στα άκρα και ενίοτε τα ξεπερνάμε προκειμένου να κατατροπώσουμε τον εχθρό μας. Καλώς βέβαια όταν ο εχθρός αυτός είναι μια γιγάντια απειλή που θέτει σε κίνδυνο την συνέχεια μας, αλλά κακώς όταν πρόκειται για έναν εμφύλιο πόλεμο.
Πρέπει να βγει από μέσα μας αυτός ο ιός της εξόντωσης του διαφορετικού. Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να λειτουργούμε ως κακομαθημένα μωρά. Πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στους πραγματικούς εχθρούς κι όχι σε αυτούς που δημιουργούμε πρόχειρα μέσα στη συνείδηση μας επειδή έτσι μας έμαθαν.
Βλέπω μικρά παιδιά να χλευάζουν την ποδοσφαιρική ομάδα που αγωνίζεται στο εξωτερικό να φέρει ένα αποτέλεσμα και συντάσσονται ακόμα και με την ξένη ομάδα επειδή η νίκη της Ελληνικής ομάδας πρέπει να αποφευχθεί πάσει θυσία αφού δεν πρόκειται για τη δική τους.
Βλέπω φοιτητές να χλευάζουν τη διάκριση μιας επιστημονικής ομάδας εργασίας άλλων φοιτητών επειδή ιδεολογικά ανήκουν σε άλλη πολιτική νεολαία.
Βλέπω ιδιωτικούς υπάλληλους να επικροτούν τη δυστυχία κάποιων δημόσιων υπαλλήλων οι οποίοι μπορεί να έκαναν και σωστά τη δουλειά τους επειδή τους ομαδοποίησαν στο μυαλό τους ως «τεμπέληδες» όλους μαζί.
Βλέπω δημόσιους υπαλλήλους να επικροτούν το τσάκισμα της ραχοκοκαλιάς της Ελληνικής οικονομίας που είναι η μικρή επιχείρηση κι ο ελεύθερος επαγγελματίας επειδή τους όρισαν στο μυαλό τους, όλους μαζί ως «φοροφυγάδες»
Βλέπω σαραντάρηδες να βρίζουν τους συνταξιούχους επειδή αυτοί επέβαλλαν με τις επιλογές τους τα κόμματα που διέλυσαν την Ελλάδα με δανεισμό ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις.
Βλέπω έντρομους συνταξιούχους να οικτίρουν τη νέα γενιά για τις επιλογές της και να ανυπομονούν να επιστρέψουν τα πράγματα εκεί που ήταν μέχρι σήμερα με όποιο κόστος, διότι είναι πεπεισμένοι οτι «έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος»
Βλέπω αυτούς που έχουν λυσσάξει από την ώρα που η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε μια άλλη τακτική ανατρέποντας έστω και προσωρινά το κατεστημένο, να έχουν φτάσει στο σημείο να επιζητούν την καταστροφή για να αποδείξουν ότι οι ίδιοι ανήκαν στη σωστή πλευρά.
Θα σκεφτείς τώρα εσύ αγαπητέ αναγνώστη … «βγήκε το παπαγαλάκι να υψώσει κορώνες υπέρ της κυβέρνησης» Αν σκέφτηκες λοιπόν σε αυτό το σημείο κάτι παραπλήσιο με αυτό που αναφέρω ακριβώς από πάνω, πάμε μαζί φίλε μου να διαβάσουμε το παρακάτω … γιατί το χρειάζεσαι.
Κάθε άλλο λοιπόν φίλε μου, οφείλω να σημειώσω ότι … με χωρίζουν ιδεολογικά… έτη φωτός από την παρούσα κυβέρνηση παρόλα αυτά δεν απορρίπτω ποτέ από άγνοια – αλλά από γνώση. Η γνώση και η διάκριση είναι αυτή που επιτρέπει σε κάποιον, αν όχι να κρίνει σωστά, τουλάχιστον να δει λίγο την άποψη αυτού που έχει απέναντι του.
Δεν ανήκω στην ουσία πουθενά παρά μόνο στη χώρα που τάχθηκα να ζήσω. Αν το καλό αυτής της χώρας θα έρθει από τη μια μεριά ή την άλλη θα ελιχθώ και θα ακολουθήσω αυτόν που θα με πείσει ότι αξίζει τη συμπαράσταση μου.
Το μόνο που δεν θα μου επιτρέψει να δω με ανοιχτή ματιά είναι ο ΙΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩ.
Ο ιός του εγώ … είναι ο πιο θανάσιμος που έχει υπάρξει στην Ελληνική Ιστορία από καταβολής του Ελληνικού πολιτισμού. Αυτός είναι υπεύθυνος για πολλά δεινά που μας βρήκαν. Αυτός είναι η αιτία που επιτρέψαμε σε πολλούς Εφιάλτες να δείξουν τα «πίσω αφύλακτα περάσματα» και να κυριευθούμε.
Πάνω στον ιό του εγώ ποντάρουν οι κοσμοκράτορες που θέλουν μια χώρα που ενώ θα μπορούσε να φωτοδοτεί την Οικουμένη … να λάμπει τελικά όσο κι ένας αναπτήρας από το περίπτερο.
Ο ιός του εγώ έχει μόνο μια αντιβίωση η οποία δεν υπάρχει στα φαρμακεία. Θα τη βρείτε βαθιά μέσα σας αν σταθείτε λίγο και ακούσετε.
Η αντιβίωση αυτή λέγεται ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Αν ο σεβασμός περάσει μέσα μας η αντανάκλαση του θα περάσει στα παιδιά μας.