Σχεδόν 40 χρόνια μετά, ο Φετχί, Τούρκος στρατιώτης τότε, συνάντησε τον Γιάννη τον οποίο θεωρούσε πως είχε σκοτώσει με μια σφαίρα στο κεφάλι τον Ιούλιο του 1974 στη Λεύκα στην Κύπρο.
Τη δεύτερη μέρα της τουρκικής εισβολής ο Φετχί Ακιντζί και ο Γιάννης Μαραθεύτης βρέθηκαν αντιμέτωποι, κρατώντας όπλα, ο ένας απέναντι στον άλλο στην κατεχόμενη σήμερα Λεύκα σε ένα από τα πολλά πεδία μάχης εκείνων των ημερών.
Σε εκείνη την αναμέτρηση επικράτησε ο Φετχί, με τον Γιάννη όμως να νικά μέσα από ένα απίστευτο παιχνίδι της τύχης το στοίχημα της ζωής.
Οι πρωταγωνιστές εκείνης της ιστορίας βρέθηκαν και πάλι. Κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες αυτή τη φορά, ο ένας δίπλα στον άλλο. Χωρίς να κρατούν όπλα, αλλά ένα δενδρύλλιο ελιάς, ξετύλιξαν ο καθένας από τη δική του πλευρά το κουβάρι της συγκυρίας του πολέμου που τους έφερε αντιμέτωπους το 1974.
Τον θεωρούσε νεκρό!
Ήταν 21 του Ιούλη όταν Ελληνοκύπριοι στρατιώτες επιτέθηκαν κατά μιας μονάδας του τουρκικού στρατού που είχε φτάσει στην κατεχόμενη Λεύκα. Σε εκείνη την έφοδο ο Γιάννης Μαραθεύτης «μπήκε στο στόχαστρο» του Φετχί Ακιντζί.
Τον σημάδεψε και η σφαίρα βρήκε στόχο και μάλιστα στο κεφάλι, με τον Γιάννη να σωριάζεται στο έδαφος.
Ο Φετχί όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσε ότι ο ανώνυμος εκείνος στρατιώτης είχε βρει το θάνατο από δική του σφαίρα.
Μετά από πολλά χρόνια, όμως, κι όταν μεταφράστηκε στα τουρκικά το βιβλίο του Πανίκου Νεοκλέους, «Αγνοηθέντες 1974», ο Φετχί ανακάλυψε μέσα από την εξιστόρηση εκείνης της επίθεσης ότι ο Γιάννης ήταν αυτός που είχε πυροβολήσει και τελικά δεν είχε σκοτωθεί.
Η σφαίρα του τον είχε βρει στο κράνος χωρίς να τον τραυματίσει θανάσιμα
Ο Φετχί μαζί με φίλους του επικοινώνησαν με τον συγγραφέα του βιβλίου για να κανονίσει μια συνάντηση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και όλα πήραν το δρόμο τους.
Όπως μας εξήγησε ο κ. Νεοκλέους, οι δυο «εχθροί» βρέθηκαν στις 6 Αυγούστου σε καφετέρια πλησίον της οδού Λήδρας.
«Ο Γιάννης περίμενε τον Φετχί ο οποίος ήρθε να τον συναντήσει με ένα δεντράκι ελιάς. Προηγήθηκαν μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας και στη συνέχεια ένα σφιχταγκάλιασμα των δυο.
Ένα αγκάλιασμα που θα μου μείνει για πάντα βαθιά χαραγμένο στη μνήμη. Στη συνέχεια κάθισαν οι δυο τους ο ένας δίπλα στον άλλο και είπαν πολλά, σαν παλιοί καλοί φίλοι» λέει ο κ. Νεοκλέους, χαρακτηρίζοντας αυτό το αλλιώτικο συναπάντημα ως μιας συνάντηση αγάπης, ανθρωπιάς και ειρήνης.
«Σε πυροβόλησα για να σε σκοτώσω» είπε ο Φετχί
για να του απαντήσει ο Γιάννης:
«Ήταν πόλεμος. Αν δεν με πυροβολούσες εσύ, θα σε σκότωνα εγώ».
«Ήταν πόλεμος. Αν δεν με πυροβολούσες εσύ, θα σε σκότωνα εγώ».
Στην αρχή υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσο τα νήματα των ιστοριών του Φετχί και του Γιάννη όντως συμπίπτουν.
Αφού αντάλλαξαν όμως τις πρώτες αναγνωριστικές λεπτομέρειες ήταν πλέον ξεκάθαρο.
Ενισχυτικά στοιχεία ήταν το τρυπημένο κράνος και ο ασύρματος του Γιάννη Μαραθεύτη που είχε βρει τότε ο Φετχί στη Λεύκα.
Ο Γιάννης Μαραθεύτης και ο Φετχί Ακιντζί δεν θα αρκεστούν σε αυτή την πρώτη -ειρηνική- συνάντησή τους. Συμφώνησαν να βρεθούν για άλλη μία φορά και μάλιστα στο σημείο εκείνο όπου το 1974 πολέμησαν ο ένας εναντίον του άλλου.
Εκεί στη Λεύκα, όπου και οι δυο βίωσαν τη σκοτεινή πλευρά του πολέμου και έχασαν φίλους. Στον τόπο του εγκλήματος
E-PLIROFORIA NEWS