Οι οκτώ άνδρες με τα κωδικά ονόματα ετοιμάζονται για ακόμα μία φορά να μεταφερθούν σε νέα τοποθεσία. Οι αρχές ασφαλείας έχουν βάσιμες πληροφορίες ότι βρίσκονται σε κίνδυνο και πρέπει να φυγαδευτούν.
Τις πρώτες πρωινές ώρες, πριν ακόμα ξημερώσει, η επιχείρηση ολοκληρώνεται με επιτυχία. Κρυμμένοι και με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά τους καλούνται για μία ακόμα φορά να προσαρμοστούν σ’ ένα νέο περιβάλλον. Δεν θα είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά.
Οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί θα αποτελέσουν μέρος του μενού και της δεύτερης συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο μέσα σε τρεις μήνες, μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και την πρώτη μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων στρατιωτικών. Το ζήτημα των «οκτώ» εξακολουθεί να επισκιάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Από την πλευρά τους, οι αρχές ασφαλείας τηρούν σιγή ιχθύος. Για την ακρίβεια κάνουν κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό. Έχουν αποπροσανατολίσει το αδηφάγο κοινό με κάποιες ψευδείς πληροφορίες που ξεφυτρώνουν εδώ και εκεί. Κι αυτό επειδή πράγματι η παραμονή των «οκτώ» σε ελληνικό έδαφος είναι ένας τεράστιος πονοκέφαλος, ενώ όλοι οι εμπλεκόμενοι επιθυμούν ο χρόνος να κυλήσει, έτσι ώστε να εγκαταλείψουν την χώρα, με τα απαραίτητα έγγραφα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η είδηση ότι «οι οκτώ βρίσκονται σε διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας».
Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν διέμειναν σε διαμέρισμα. Ο χώρος που φυλάσσονται είναι απροσπέλαστος για περαστικούς και δεν βρίσκεται στην Αττική.
Μέχρι τότε, όμως, παραμένουν «ελεύθεροι πολιορκημένοι», ή αλλιώς βιώνουν ένα καθεστώς «φυλασσόμενης ελευθερίας». Τα μέτρα ασφαλείας είναι κάτι περισσότερο από δρακόντεια και αναπροσαρμόζονται διαρκώς. Εξάλλου, δεν περιορίζονται σε μεγάλο αριθμό αστυνομικών. Οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά και οι Αμερικάνοι έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της φύλαξής τους. Μία ενδεχόμενη απαγωγή ή ακόμα και δολοφονία θα αποτελούσε τεράστια πληγή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κλιμακώνοντας το ήδη τεταμένο κλίμα.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι για τις ελληνικές αρχές οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί είναι ένας πολιτικός και διπλωματικός πονοκέφαλος, για τον Ερντογάν ζήτημα γοήτρου και μάλιστα πληγωμένου. «Οτιδήποτε και να κάνουν είναι δικό μας καθήκον να τους βρούμε, όπου και να πάνε, θα είμαστε πίσω τους θα τους πακετάρουμε, θα τους επιστρέψουμε στην Τουρκία και θα τους παραδώσουμε στην τουρκική Δικαιοσύνη». Με αυτά τα λόγια αντέδρασε, μέσω του αντιπροέδρου της Μπεκίρ Μποζντάγ η Τουρκία στην είδηση πως και οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί αφέθηκαν ελεύθεροι.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες οι «οκτώ» είναι απολύτως ικανοποιημένοι από την συμπεριφορά των ελληνικών αρχών. Υπάρχει κούραση και η διαδικασία είναι χωρίς αμφιβολία ψυχοφθόρα, αλλά πλέον οι φύλακές τους είναι οι φίλοι και η οικογένειά τους. Σε αυτούς στρέφονται και στο ημερολόγιο, ένα μεγάλο μπλε τετράδιο, στο οποίο γράφουν το τι τους συμβαίνει. Αναπολούν την πατρίδα και τους δικούς τους ανθρώπους, με τους οποίους σχεδιάζουν να ζήσουν εκτός Τουρκίας. Και πάλι ενωμένοι.
Όλο αυτό το διάστημα έχουν βιώσει έντονες στιγμές: έχουν θρηνήσει θανάτους γονιών, έχουν γιορτάσει γενέθλια και έχουν κλάψει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για γεννητούρια. Όσο μεγάλη και αν είναι η απόσταση, όμως, οι δυσκολίες των οικογενειών τους είναι που τους πληγώνουν περισσότερο ακόμα και από την στέρηση της ελευθερίας τους. Συγγενείς τους έχουν χάσει τις δουλειές, τα εισοδήματά τους, ενώ φίλοι και γείτονες τους έχουν γυρίσει την πλάτη κυρίως από φόβο.
Μέχρι και τα παιδιά έχουν νιώσει τις συνέπειες, καθώς δεν έγιναν δεκτά στο σχολείο.
Και οι οκτώ δεν μπορούν πλέον να φανταστούν την επιστροφή στην καθημερινότητά τους. Αυτή έχει αλλάξει δραστικά. Οι περισσότεροι από αυτούς καπνίζουν, γυμνάζονται, διαβάζουν, παίζουν σκάκι και μουσική (ένας μπαγλαμά και ένας άλλος βιολί και μπουζούκι). Τελευταία έχουν αρχίσει να κάνουν και μαστορέματα -από το περιπολικό που είχε χαλάσει μέχρι τον θερμοσίφωνα. Έχουν μάθει πολλές ελληνικές λέξεις, σχεδόν επικοινωνούν με τη βοήθεια και ενός λεξικού, ενώ τα αγγλικά τους είναι καλά.
Η νέα πραγματικότητα έχει μετατρέψει ακόμα και το φαγητό σε περίπλοκη διαδικασία. Υπάρχει έντονος φόβος μήπως και επιχειρήσει κανείς να τους δηλητηριάσει, οπότε συγκεκριμένο άτομο ετοιμάζει το φαγητό τους, στο οποίο δεν έχει άλλος πρόσβαση. Περνούν αρκετές ώρες στα δωμάτιά τους, διαβάζοντας.
Η επικοινωνία με την οικογένειά τους γίνεται υπό πολύ αυστηρά μέτρα, έτσι ώστε να μην εντοπιστούν. Υπάρχουν και κοινόχρηστοι χώροι, ενώ υπό προστασία βγαίνουν έξω για να περπατήσουν, να απολαύσουν τον ήλιο και να πάρουν αέρα. Βλέπουν αρκετή τηλεόραση, ενώ συχνά βλέπουν ταινίες όλοι μαζί.
Ενδεικτικό των μέτρων προστασίας είναι πως ακόμα και τα πακέτα που λαμβάνουν από τις οικογένειές τους, είτε περιλαμβάνουν κάρτες, γράμματα, φωτογραφίες και γλυκά ελέγχονται διεξοδικά. Η απουσία των δικών τους ανθρώπων έχει μετριαστεί κάπως από κάποιες επισκέψεις που έχουν πραγματοποιηθεί. Ο χρόνιος εγκλεισμός, πάντως, έχει δημιουργήσει μεγάλη ένταση και στους οκτώ, η οποία και εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο στον καθένα. Αυτός είναι και ο λόγος που τους παρέχεται εντατική ψυχολογική υποστήριξη. Εκτός από τους περιορισμούς, που τους επιβαρύνουν ψυχολογικά, είναι η τύχη των δικών τους που τους αγχώνει περισσότερο.
Ελεύθεροι σκοπευτές βρίσκονται επί 24ωρης βάσης ακροβολισμένοι περιμετρικά των εγκαταστάσεων που κάθε φορά βρίσκονται, ώστε να ελέγχουν κάθε κίνηση.
Παρούσες είναι, επίσης, ειδικές μονάδες των ΕΚΑΜ και της Αντιτρομοκρατικής. Όλες οι κινήσεις βιντεοσκοπούνται και ο χώρος, σε μεγάλη ακτίνα, ελέγχεται ηλεκτρονικά.
Χαρακτηριστικό του πόσο αυστηρά είναι τα μέτρα ασφαλείας είναι το γεγονός πως για κάθε Τούρκο αξιωματικό αντιστοιχούν δεκάδες άνδρες που τους φρουρούν. Για την ασφάλειά τους επιστρατεύονται σε κάθε βάρδια περισσότεροι από 80 αστυνομικοί από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, την ΟΠΚΕ, υπηρεσίες της Ασφάλειας Αττικής, της Άμεσης Δράσης, της Ομάδας ΔΙΑΣ ακόμη και της ΥΜΕΤ. Ανάμεσα τους είναι ελεύθεροι σκοπευτές, συνοδοί σκύλων Κ9, χειριστές ειδικών μηχανημάτων που μπορούν μέχρι και να «νεκρώσουν» τις τηλεπικοινωνίες ακόμη και σε ακτίνα αρκετών οικοδομικών τετραγώνων.
Οι οκτώ συνεχίζουν να ονειρεύονται να φύγουν από την Ελλάδα, όταν τους χορηγηθεί άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα για την Ευρώπη, μία διαδικασία όμως που για πλείστους λίγους καθυστερεί. Το πρόβλημα με αυτό το σχέδιο είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεργαστεί με κάποια ευρωπαϊκή χώρα, η οποία θα δεχτεί να δώσει άσυλο στους οκτώ, να ανοίξει βεντέτα με την Τουρκία και συγχρόνως να εξασφαλίσει την ασφάλεια τους, πράγμα δύσκολο.
Η ΜΙΤ, άλλωστε, έχει αποδείξει ότι δρα με μεγάλη ευκολία εντός ευρωπαϊκών κρατών. Ένα ακόμα εμπόδιο είναι και η επανένωση των οκτώ με τις οικογένειές τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν κάθε κίνησή τους.
Σε περίπτωση που βρεθούν σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα το μάθουν αμέσως.